ความรู้เย็น: ตายังกลัวเสียง!?

ในปัจจุบัน มลพิษทางเสียงได้กลายเป็น 1 ใน 6 ปัจจัยมลพิษทางสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ

เสียงใดจัดเป็นเสียงรบกวน?

คำจำกัดความทางวิทยาศาสตร์คือเสียงที่เปล่งออกมาจากตัวทำให้เกิดเสียงเมื่อร่างกายสั่นอย่างไม่สม่ำเสมอเรียกว่าเสียงหากเสียงที่ปล่อยออกมาจากร่างกายทำให้เกิดเสียงเกินมาตรฐานการปล่อยเสียงรบกวนสิ่งแวดล้อมที่กำหนดโดยประเทศและส่งผลกระทบต่อชีวิตปกติ การเรียน และการทำงานของผู้คน เราเรียกว่ามลพิษทางเสียงในสิ่งแวดล้อม

อันตรายโดยตรงจากเสียงต่อร่างกายมนุษย์สะท้อนให้เห็นในความเสียหายทางการได้ยินตัวอย่างเช่น การสัมผัสเสียงดังซ้ำๆ เป็นเวลานาน หรือการสัมผัสเสียงดังเดซิเบลระดับสูงเป็นเวลานานในแต่ละครั้ง จะทำให้หูหนวกทางระบบประสาททางประสาทสัมผัสในขณะเดียวกันหากเสียงทั่วไปเกิน 85-90 เดซิเบล ก็จะสร้างความเสียหายต่อคอเคลียถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ การได้ยินจะค่อยๆ ลดลงเมื่อสัมผัสกับสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังตั้งแต่ 140 เดซิเบลขึ้นไป ไม่ว่าระยะเวลาการสัมผัสจะสั้นเพียงใด ความเสียหายต่อการได้ยินจะเกิดขึ้น และในกรณีที่รุนแรง อาจทำให้เกิดความเสียหายถาวรที่แก้ไขไม่ได้โดยตรง

แต่คุณรู้หรือไม่ว่านอกจากจะสร้างความเสียหายโดยตรงต่อหูและการได้ยินแล้ว เสียงยังส่งผลต่อดวงตาและการมองเห็นของเราอีกด้วย

● การทดลองที่เกี่ยวข้องแสดงให้เห็นว่า

เมื่อเสียงดังถึง 90 เดซิเบล ความไวของเซลล์รับภาพของมนุษย์จะลดลง และเวลาตอบสนองสำหรับการระบุแสงที่อ่อนจะนานขึ้น

เมื่อเสียงดังถึง 95 เดซิเบล ผู้คน 40% จะมีรูม่านตาขยายและมองเห็นไม่ชัด

เมื่อเสียงดังถึง 115 เดซิเบล การปรับดวงตาของคนส่วนใหญ่ให้เข้ากับความสว่างของแสงจะลดลงตามองศาที่ต่างกัน

ดังนั้นผู้ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังเป็นเวลานานจึงมีแนวโน้มที่จะเกิดความเสียหายต่อดวงตา เช่น ดวงตาอ่อนล้า ปวดตา เวียนศีรษะ และน้ำตาไหลการสำรวจยังพบว่าเสียงรบกวนสามารถลดการมองเห็นสีแดง น้ำเงิน และขาวของผู้คนได้ถึง 80%

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?เนื่องจากตาและหูของมนุษย์เชื่อมต่อกันในระดับหนึ่ง จึงเชื่อมต่อกับศูนย์ประสาทเสียงรบกวนสามารถส่งผลต่อระบบประสาทส่วนกลางของสมองมนุษย์ในขณะที่ทำลายการได้ยินเมื่อเสียงถูกส่งไปยังอวัยวะรับเสียงของมนุษย์ - หู ระบบจะใช้ระบบประสาทของสมองเพื่อส่งไปยังอวัยวะรับภาพของมนุษย์ - ตาเสียงที่มากเกินไปจะทำให้เส้นประสาทเสียหาย ซึ่งจะนำไปสู่การลดลงและความผิดปกติของการมองเห็นโดยรวม

เพื่อลดอันตรายจากเสียงรบกวน เราสามารถเริ่มต้นจากประเด็นต่อไปนี้

ประการแรกคือการกำจัดสัญญาณรบกวนจากแหล่งกำเนิด นั่นคือ การกำจัดสัญญาณรบกวนโดยพื้นฐาน

ประการที่สองสามารถลดเวลาในการเปิดรับแสงในสภาพแวดล้อมที่มีเสียงรบกวน

นอกจากนี้ คุณยังสามารถสวมหูฟังป้องกันเสียงรบกวนทางกายภาพเพื่อป้องกันตนเองได้

ในขณะเดียวกันก็เสริมสร้างการประชาสัมพันธ์และให้ความรู้เกี่ยวกับอันตรายของมลพิษทางเสียงเพื่อให้ทุกคนตระหนักถึงความสำคัญและความจำเป็นในการลดมลพิษทางเสียง

คราวหน้าถ้ามีใครทำเสียงดังเป็นพิเศษ ให้บอกเขาว่า "จุ๊ๆ!ได้โปรดเงียบเถอะ เธอกำลังรบกวนสายตาของฉัน”